การตัดสินใจ เป็นทักษะ เป็นความเคยชิน
ทุกๆ ครั้งที่มีเหตุการณ์เกิดขึ้นเราพยายามหาทางออกใหม่ๆ
แต่ก็ดูเหมือนจะเป็นการตัดสินใจแบบเดิมทุกครั้ง
เป็นเพราะว่าเรามีมุมมอง (Perspective) 
การรับรู้ในรูปแบบใดรูปแบบหนึ่งตายตัว (Fixed Mindset)

หากเรามองเหตุการณ์และมีมุมมองต่อเหตุการณ์ว่า…มันเป็นธรรมดา
การตัดสินใจในการลงมือทำก็จะสอดคล้องกับมุมมองนั้น
ก็อาจเป็นการไม่ลงมือกระทำใดๆ ใช้ชีวิตตามปกติ

แต่หากเรามองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นความน่ากลัว
น่าจะมีผลกระทบทางร้ายแก่เรา การกระทำที่สอดคล้องกับมุมมองของเรา
เราก็เริ่มที่จะหาวิธีป้องกัน…
บางทีอาจป่าวประกาศความน่ากลัวเพื่อหาเพื่อนๆ มาช่วย
และถ้ากลุ่มสังคมที่เราอยู่เปิดรับด้วยแล้วมันแทบจะกลายเป็นเรื่องจริงไปเลยทีเดียว

มุมมองนั้นไม่ได้เพิ่งเกิดขึ้น แต่มันเกิดมาจาก “กฏแห่งครอบครัว”
และหากมุมมองนั้นสอดคล้องต่อวิถีชุมชน และสังคมประเทศชาติ
เป็นวัฒนธรรมสืบทอดต่อๆ กันมา ยิ่งทำให้มุมมองนั้นกลายเป็นกรอบที่เราคุ้นเคย
บางครั้งการกระทำหลายอย่างก็คุ้นชิน ซ้ำซาก น่าเบื่อ ผลลัพธ์เหมือนเดิม
แต่เราก็ไม่มีทางออกใหม่ๆ ที่ดีกว่าเดิม มิหนำซ้ำหากมีคนคิดต่าง
มันช่างกระแทกหัวใจให้โกรธ เกิดการไม่ยอมรับ
และบางครั้งก็ต่อต้าน ตอบโต้อย่างไม่ไว้หน้าด้วยซ้ำ

เหตุการณ์หลายอย่างที่เกิดขึ้นในยุคใหม่…ไม่ว่าปัญหาหรือทางออก
เราอาจต้องใส่ใจการพัฒนามุมมอง ปรับวิธีคิดมากขึ้น ศึกษามากขึ้น รับฟังมากขึ้น
ใส่ใจรายละเอียดมากขึ้น หมั่นถามตนเองมากขึ้นว่า…เราต้องการอะไรจากเหตุการณ์นั้นๆ
สอดคล้องกับความต้องการกลุ่มใหญ่หรือกลุ่มน้อย
และสืบค้นรับฟังมากขึ้นว่า กลุ่มน้อยนั้นต้องการอะไร
แล้วจึงมาหาวิธีการให้สอดคล้องได้รับประโยชน์ร่วมกันหลายๆ ฝ่าย

อาจดูยุ่งยากในการลงมือทำ และใช้เวลา
อาจมีผิดหวังไม่ได้ดังใจระหว่างทาง อาจไม่เหมือนอย่างที่คิด
แต่ก็มีหลายอย่างที่อาจเกิดความเป็นไปได้ใหม่ๆ ที่ไม่เหมือนเดิม
เพราะทำเหมือนเดิม ผลลัพธ์ก็คงเดิมอยู่ดี อย่างน้อยก็มีความกล้าในการลองอะไรใหม่ๆ

ฝากไว้ให้คิด…
ปัญหาทุกด้านของชีวิต ที่ดูเหมือนนับวันปัญหาจะมากขึ้นทุกที
ลองเปลี่ยนมุมมองต่อเหตุการณ์นั้นไปหลายๆ แบบ ลองหาอะไรทำแบบใหม่ๆ
อาจได้ผลลัพธ์ที่มหัศจรรย์ไม่คาดฝัน อาจเกิดประโยชน์ยิ่งใหญ่ต่อผู้คนส่วนใหญ่ก็ได้…
จาก Creative Thinking Mind…