“ดอกไม้” องค์ประกอบที่ถูกสร้างสรรค์ขึ้นมา
เพื่อเพิ่มความสวยงามให้กับโลกใบนี้…

ดอกไม้จริง ในแจกันแม้มีความสวยงาม แต่สวยที่สุดต้องอยู่บนผืนแผ่นดิน
ดอกไม้เทียม ที่มองดูผิวเผินอาจจะคล้ายกันแต่ไม่มีความเป็นชีวิต

ในมุมมองของผม …
“ดอกไม้ที่สวยงามที่สุด คือดอกไม้ที่เกิดจากการรังสรรค์ของธรรมชาติ
และอยู่บนสภาพแวดล้อมที่เกิดจากธรรมชาติแท้ๆ”

แม้ว่าธรรมชาติจะโหดร้ายกับสิ่งมีชีวิตเล็กๆ อย่างดอกไม้ก็ตาม
ดอกไม้ อยู่อันดับต้นๆ ของห่วงโซ่อาหาร…เป็นอาหารให้แมลงตัวเล็กๆ ได้กิน
ดอกไม้ โดนเหยียบย่ำ เพราะเราเดินผ่านเขาแล้วไม่ได้สังเกตเห็น
ดอกไม้ โดนเด็ดออกจากต้นจนหายไปทั้งทุ่ง…เพราะเป็นช่วงเทศกาลวาเลนไทน์

บางโอกาสดอกไม้เป็นเครื่องหมายแสดง… ‘คำขอโทษ’
ดอกไม้ โดนด่าว่า “สกปรก” เพราะถึงเวลา “ร่วงหล่น”
ทั้งๆ ที่เราตั้งใจปลูกเพื่อความ “สวยงาม”
หากเขาพูดได้คงพูดว่า “แล้วจะเก็บเขามาทำไม”

มนุษย์เราอาศัยอยู่กับธรรมชาติมานานแสนนาน
ไม่เพียงแค่ “สภาพแวดล้อม” แต่ยังมีธรรมชาติของมนุษย์ด้วยกัน
ที่อาศัยอยู่ “ร่วมกัน” ในสังคม

สังคม คือ นิยาม “สภาวะ” สภาพแวดล้อมลักษณะหนึ่งที่มีคนหมู่มากอาศัยอยู่ด้วยกัน
เมื่อมีคนอยู่ร่วมกันจำนวนมาก…ย่อมเกิดข้อขัดแย้งทางความคิดและการกระทำ
เพราะความคิดของคนเราเป็นตัวกำหนดการกระทำของคนๆ นั้น
มีบ้างที่ “ถูกใจเรา..ไม่ถูกใจเขา” “เราชอบ..เขาไม่ชอบ” “เราว่าถูก..เขาว่าผิด”

สิ่งที่ อาจจะ เหมาะสม ที่จะ ตอบโต้ กับความคิด
ที่ขัดแย้งกับตัวเราบนเส้นทางของคำว่าสังคม
คือ การให้อภัย โดยเชิงลึกผมไม่ทราบว่ารากศัพท์คำนี้ มาจากคำใด

แต่มุมมองแบบเด็กๆ ของผม เห็นว่าคำๆ นี้ มีสองความหมายที่ลึกซึ้ง
“อะ + ภัย” “อะ” คือปราศจาก “ภัย” คือ ภยันตราย ที่อาจเกิดขึ้น
คำว่า “อภัย” อาจหมายความว่า ปราศจากภัยอันตรายที่อาจเกิดขึ้น…

เพียงแค่อภัยให้คนที่ทำไม่ดีกับเราเท่านั้น…

หากเรามัวนึกถึงสิ่งที่คนอื่นทำไม่ดีกับเราแค่เรื่องเดียว วันทั้งวันเราอาจไม่มีความสุข
หากเรามัวคิดถึงแต่ความทุกข์…วันทั้งวันจะหาความสุขได้จากที่ไหน…

“มีใครเป็นมนุษย์ที่ไม่เคยผิดพลาด…มีใครบ้างไม่เคยทำให้ใครผิดหวัง”
“มีใครบ้างไม่เคยพลาดพลั้ง…มีใครบ้างไม่เคยทุกข์ทน”
ถ้าผมทำไม่ดีกับใครไป “ขออภัยด้วยครับ”
“ให้อภัยกับคนที่ทำคุณเจ็บแล้วโลกของคุณจะเปลี่ยนไป”